Abstract

Antikoagulan rodentisitlerin yogun kullanimi sonucu kemirgen populasyonlarinda 5-10 yil icinde antikoagulanlara karsi direnc gelisebilmektedir. Antikoagulanlara karsi direnc ilk defa 1958 yilinda Ingiltere’de tespit edilmistir. Kemirgen populasyonlarinda direncin belirlenmesi, entegre risk yonetiminin onemli bir unsurudur. Kemirgen mucadelesinde, uygulama dogru bir sekilde yapildigi halde sonuc alinamamasi, rodentisit direncinin bir gostergesi olarak kabul edilmektedir. Antikoagulan rodentisitlere karsi; farmakokinetik, beslenme ve farmakodinamik tabanli uc tip direnc tanimlanmistir. Antikoagulan rodentisit direncini belirleme yontemleri bilimsel metotlarin gelismesiyle beraber surekli yenilenmektedir. Bu yontemler; beslenme, kan pihtilasma testi (Blood Clotting Response Testing, BCRT), vitamin K epoksit reduktaz gen mutasyonun (Hepatic Vitamin K Epoxide Reductase, VKOR) belirlenmesi ve direnc belirteci genotiplerinin ortaya konulmasidir. Populasyonda antikoagulan rodentisitlere karsi direnc tespit edildiginde, direncli bireylerin belirlenmesi ve direncin yayilmasini engellemek icin dogru bir strateji izlenerek mucadele edilmesi sarttir. Bu derlemede, basarili bir kemirgen mucadelesi icin antikoagulan rodentisitlere karsi gelisen direnc belirleme yontemleri incelenmistir.